Een aantal kunstorganisaties startte een project. De aansluiting tussen de organisaties was goed, en iedereen droeg het project een warm hart toe. Toch raakte de projectgroep achter op schema. Wat was er aan de hand?
De projectgroep had een trekker. Meike was afkomstig uit één van de organisaties, maar wilde heel graag dat alle organisaties gelijkelijk betrokken waren bij het project. Iedereen in de projectorganisatie moest zich gehoord en gezien voelen. Dit leidde ertoe dat Meike meer bezig was met de vraag of zij wel de leiding mocht nemen, dan met het project. En dat had een weerslag in de mate van focus van en in de projectorganisatie.
Zie je voor je hoe Meike daarin de organisatie meesleepte? Extra overleg, subtiele, terugkerende vragen om toestemming, omwegen? Omdat ons gesprek met de hele groep plaatsvond, konden de anderen haar meteen duidelijk maken hoe zij het zagen. De onzekerheid bleef bij Meike. Zij had daarom nog een vervolggesprek nodig. Het project haalde na de interventie alsnog de deadline.