Dit m
oet anders. Ik heb zelf ervaren dat het zo niet kan. Ik wil dit samen met anderen oppakken. Een gebruikelijk startpunt van vele initiatieven. Eén zo’n initiatief werd een heuse lokale politieke partij in een provinciestad, die met één zetel in de gemeenteraad kwam.
Al snel viel de partij uiteen en ging het gemeenteraadslid op eigen naam verder. De vier oprichters van de partij kwamen ontredderd bij mij. Hoe kan het toch gebeuren dat die heldere visie op, en al die goede ideeën voor de lokale problemen, uitmondden in onderlinge ruzie?
De partij liet voelen dat zij het grotere plaatje niet zag, wellicht niet wilde zien. Zeker bestond zij uit mensen die zeer vergelijkbare issues hadden. Een feest der herkenning was het vaak, bont en veelkleurig, ontspannen want in hetzelfde schuitje. En toch. Het ene issue bleek het andere niet te zijn. Zoals de een het beleefde, was het niet voor de ander. En andersom, met ruzie tot gevolg.
Er was nog werk te doen, bij de mensen van binnen, om boven hun eigen issues uit te kunnen kijken en de ander met diens issues echt te zien. En dan vervolgens de gemeenschappelijke deler te kunnen waarnemen. Zover was het duidelijk nog niet.
Het is vaak zo dat mensen in de politiek belanden vanuit een onuitgesproken persoonlijke drijfveer. Als deze partij dit in haar gelederen nu eens expliciet maakte? De actieve leden, de mensen op de kieslijst, het bestuur, de commissieleden: als zij nu eens allemaal persoonlijke en teambegeleiding kregen? Want Be the change you want to see in this world, maar hoe doe je dat, hoe kom je daar? De oprichters hadden stof tot nadenken.
Beeld Denise Jans