Waarom wordt onze Sichting niet serieus genomen als partner in het veld van arbeidsbemiddeling, vroegen de bestuurders zich af. Men lijkt niet met ons in zee te willen, en dit begint nijpende vormen aan te nemen.
Slecht nieuws. De dominante energie klopt totaal niet bij de uitgedragen boodschap. Hier wordt niet zozeer een goed doel nagestreefd; de commerciële drive die er bij de meeste betrokkenen (ingehuurde ZZP’ers) doorheen speelt, is duidelijk te voelen. De gehaaste druk waaronder wordt gewerkt, werkt door naar de clientèle. Ze worden door een proces gejaagd, waarbij geen oog is voor individuele verschillen en waarbij, groot vraagteken, ook geen aandacht is voor het resultaat. Alsof er vooral baat is bij een doorstroom van een groot aantal mensen, niet bij het behalen van het doel. Na het doorlopen van het programma stromen mensen uit, en dit toont zich als richting de waterval geduwd worden -zonder aandacht- om plaats te maken voor nieuwe deelnemers. Het woord binnenharken dient zich aan. Een weinig verheffend geheel.
De bestuurders schrikken. Ze herkennen de switch die met het aanstellen van de nieuwe stichtingsdirecteur werd beoogd. Het moest gestroomlijnd worden, kosteneffectiever ook. Is het doorgeslagen? Stof tot nadenken.
Beeld Sebastian Palomino from Pexels: