Er was aan het begin van Q2 een bestuurswisseling geweest. De ALV was tevreden dat alle rollen vervuld waren. Toch kwam de zaak maar moeilijk op gang, al was het bestuur voltallig. Waar kon dit aan liggen?
De vereniging liet zich inderdaad zien als een vliegtuig dat met de rem erop aan het begin van de startbaan stond. De vraag was: wie neemt de knuppel, wie gaat de kist besturen? Het leek erop alsof meerdere bestuursleden de rol van voorzitter hadden geambieerd en nu al een tijd meer met elkaar bezig waren dan met waar het naar toe moest. Dat was onhandig, want er was al een startslot afgegeven. Er waren activiteiten gepland, er waren deadlines.
Tijdens onze waarneming nam inderdaad iemand het roer. Het was de benoemde voorzitter. Alle anderen drukten zich. Zij besloten eerst de kat uit de boom te kijken, eerst maar eens te zien hoe hij het zou doen, voordat ze een vinger uit zouden steken. Het risico was dat de voorzitter zich geïsoleerd zou voelen, sterker nog, geïsoleerd zou zijn.
De vereniging besloot om extra meetings te beleggen om te zorgen dat de ALV aansluiting hield met het bestuur, en goed door te vragen op de samenwerking. Want neerstorten, dat wilde niemand.
Beeld Andrés Dallimonti